دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران. ، rafiepoor@pnu.ac.it
چکیده: (1174 مشاهده)
زمینه: مطالعات نشان داده است دانشجویان از جمله آسیب پذیرترین افراد نسبت به پیامدهای اختلال افسردگی هستند. از سوی دیگر، افسردگی با تسهیل افکار بدبینانه و غیرمنطقی نسبت به آینده می تواند رضایت و معنای زندگی دانشجویان را تحت تأثیر قرار دهد. پژوهشهای مختلف نشان دادهاند که میزان افسردگی و معنای زندگی دانشجویان را میتوان با بهره گیری از مداخلات روانشناختی تعدیل کرد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخلات روانشناسی مثبتگرا بر معناداری زندگی و افسردگی دانشجویان دانشگاه هنر انجام شد.
روش: طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی، از نوع پیشآزمون - پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه هنر در سال 1399 بود. از این جامعه آماری، تعداد 60 نفر به شیوه در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی ساده در دو گروه 30 نفری آزمایش (گروه مداخله روانشناسی مثبتگرا) و گواه گمارده شدند. در جلسات مداخله آموزشی روانشناسی مثبتگرا از بسته آموزشی کوئیلیام (2003) و برای جمع آوری دادهها از نسخه دوم مقیاس افسردگی بک (1996) و پرسشنامه معناداری زندگی مورگان و فارسیدز (2009) استفاده شد. برای تحلیل دادهها نیز از تحلیل کوواریانس تک متغیری و نرمافزار SPSS22 استفاده شد.
یافته ها: یافتههای پژوهش حاضر نشان داد مداخلات روانشناسی مثبتگرا بر افزایش معناداری زندگی و کاهش افسردگی دانشجوبان دختر و پسر مؤثر بوده است (0/05 P<).
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای به دست آمده، این نتیجه حاصل میگردد که آموزش روانشناسی مثبتگرا میتواند ضمن کاهش میزان افسردگی، به افزایش معناداری زندگی دانشجویان نیز کمک کند. بنابراین توجه به مداخلات روانشناسی مثبتگرا میتواند با تأکید بر توانمندیها و افزایش شادمانی، نقش مهمی در بهبود ابعاد روانشناختی و حتی معنوی دانشجویان داشته باشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/10/24 | پذیرش: 1401/12/28 | انتشار: 1402/5/1
بازنشر اطلاعات |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |