پیام خود را بنویسید
دوره 22، شماره 124 - ( تابستان 1402(تیر)، 1402 )                   جلد 22 شماره 124 صفحات 684-667 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Qamari Zamharir V, Pournaghash Tehrani S S, Ghorbani N. (2023). Clients’ lived experiences of therapeutic relationship: A phenomenological study. Journal of Psychological Science. 22(124), 667-684. doi:10.52547/JPS.22.124.667
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1965-fa.html
قمری زمهریر وحید، پورنقاش تهرانی سید سعید، قربانی نیما. تجارب زیستۀ درمان‌جویان از رابطۀ درمانی: یک مطالعۀ پدیدارشناسانه مجله علوم روانشناختی 1402; 22 (124) :684-667 10.52547/JPS.22.124.667

URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1965-fa.html


دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علومتربیتی دانشگاه تهران، تهران، ایران. ، spnaghash@ut.ac.ir
چکیده:   (593 مشاهده)
زمینه: رابطۀ درمانی یکی از مهم‌ترین جنبه‌های روان‌درمانی است که روش‌های کمی رایج‌ترین شیوۀ پژوهش در بارۀ آن بوده است. با این حال در دهۀ اخیر، پژوهش‌های کیفی در این حوزه ادراکات نوینی را برای بالینگران فراهم کرده است. در این میان، دیدگاه پدیدارشناختی، تجربۀ درمان‌جویان از رابطۀ درمانی را به فرصتی برای غنای فهم پژوهشگران از فرآیند روان‌درمانی بدل کرده است که در ادبیات پژوهشی فارسی زبان خلاء آن مشهود است.
هدف: هدف پژوهش حاضر یافتن پاسخ این پرسش است که درمان‌جویان رابطۀ درمانی را چگونه تجربه می‌کنند. این پژوهش، به دنبال فهمی بی‌واسطه و پدیدارشناسانه از عناصر رابطۀ درمانی بر اساس تجارب زیستۀ درمان‌جویان است.
روش: رویکرد این پژوهش کیفی و روش آن پدیدارشناسانی توصیفی است. جامعۀ هدف پژوهش، درمان‌جویان سابق روان‌درمانی بوده که نمونه‌ای 6 نفره از دواطلبان به صورت هدفمند و مطابق با ملاک‌های ورود مطالعه از اعضای این جامعه گزینش شدند. داده‌های پژوهش از طریق مصاحبه‌های عمیق نیمه‌ساختاریافته فراهم شده و از طریق راهبرد چهار مرحله‌ای جیورجی (2003) مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: عناصر معنایی در قالب 5 حیطۀ محوریت رابطه و اتحاد درمانی در برابر مداخله، فهم استعاری از درمان به مثابۀ تسهیل درمان، کنش‌گری درمان‌جو در دیالوگ تجربه-روایت، اصالت، همدلی، توجه مثبت نامشروط؛ شاکله‌بخش اصلی رابطۀ درمانی، اهمیت شخص درمانگر و سهم تأثیرات ارتباطی و بین‌شخصی در میدان تعاملی روان‌درمانی ترسیم شد.
نتیجه‌گیری: مبنی بر یافته‌های این پژوهش، تجربۀ درمانبخشی را می‌توان در بافت رابطۀ دوسویه و کنش‌گرانۀ درمان‌جو - درمانگر توصیف کرد. کوشش‌های شخصی درمان‌جویان در کنار همکاری، همدلی و نگاه خالی از قضاوت درمانگر که حائز ظرفیت‌های عاطفی و ارتباطی است معنا پیدا می‌کند. یافته‌های این پژوهش به عنوان راهنمای ناظران و کارآموزان بالینی در جهت توسعۀ کیفیت اتحاد و رابطۀ درمانی قابل استفاده خواهد بود.
متن کامل [PDF 1282 kb]   (370 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1401/12/8 | پذیرش: 1402/2/10 | انتشار: 1402/5/9

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وبگاه متعلق به مجله علوم روانشناختی است.

طراحی و برنامه‌نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC-ND 4.0 | Journal of Psychological Science

Designed & Developed by : Yektaweb

Creative Commons License
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)