دانشیار، گروه روانشناسی، واحد ابهر، دانشگاه آزاد اسلامی، ابهر، ایران. ، sbazzazian@gmail.com
چکیده: (673 مشاهده)
زمینه: ناباروری بر وضعیت خلقی، روانی و شناختی تأثیر منفی میگذارد و افراد در این شرایط، حالات هیجانی مختلف همچون استرس را تجربه کرده و به شیوهای نوین همچون لقاح مصنوعی متوسل می شوند. بکارگیری روش هایی که منجر به بهبود نظم جویی هیجانی و کاهش استرس در زنان داوطلب IVF از اهمیت زیادی برخوردار است؛ در کنار شیوههای درمانی استفاده شده برای این منظور، تاکنون مطالعهای که به بررسی تأثیر طرحواره درمانی بر بهبود نظم جویی هیجانی و کاهش استرس در زنان داوطلب لقاح مصنوعی نپرداخته است.
هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر نظمجویی هیجان و کاهش استرس در زنان داوطلب IVF (لقاح مصنوعی) انجام شد.
روش: روش این مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش زنان مراجعهکننده به کلینیک IVF شایا مهر تهران جهت انجام عمل IVF در زمستان 1400 بود که از میان آنها 30 نفر از زنان مطابق با معیارهای ورود بهطور هدفمند انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه گواه (15 نفر) و گروه آزمایش (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در 10 جلسه 60 دقیقهای تحت آموزش طرحواره درمانی بر اساس پروتکل طرحواره درمانی یانگ (2003) قرار گرفتند و گروه گواه هیچگونه آموزشی دریافت نکردند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره در نرم افزار SPSS نسخه 26 استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که مقدار F بهدستآمده برای هر دو متغیر در سطح آلفای 01/0 معنیدار است (01/0 >P) و فرض پژوهش مبنی بر اثربخشی طرحواره درمانی بر بهبود نظمجویی هیجانی و کاهش استرس ادراکشده زنان داوطلب IVF مورد تأیید قرار گرفت.
نتیجهگیری: براساس نتایج این مطالعه بهنظر میرسد طرحواره درمانی میتواند در بهبود نظم جویی هیجانی و کاهش استرس در زنان داوطلبان IVF (لقاح مصنوعی) مؤثر باشد و می توان از مداخله مبتنی بر طرحواره درمانی برای بهبود نظم جویی هیجانی و کاهش استرس زنان داوطلب برای لقاح مصنوعی استفاده کرد؛ بنابراین در حوزه سلامتروان زمینهسازی آموزش این روش در کلینیکهای درمان ناباروری قبل از انجام عمل IVF از اقدامات مثبت خواهد بود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1402/1/17 | پذیرش: 1402/3/20 | انتشار: 1402/10/1
بازنشر اطلاعات |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |