پیام خود را بنویسید
دوره 23، شماره 143 - ( زمستان 1403(بهمن)، 1403 )                   جلد 23 شماره 143 صفحات 252-235 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
barzgar zarmehri Z, tavakoli zadeh J, pakdaman M. (2025). Comparing the efficacy of integrated and face-to-face education based on self-regulation on students' self-efficacy. Journal of Psychological Science. 23(143), 235-252. doi:10.52547/JPS.23.143.2805
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-2096-fa.html
برزگر زرمهری زینب، توکلی زاده جهانشیر، پاکدامن مجید. مقایسۀ اثربخشی آموزش تلفیقی و حضوری مبتنی بر خودتنظیمی بر خودکارآمدی دانش‌ آموزان مجله علوم روانشناختی 1403; 23 (143) :252-235 10.52547/JPS.23.143.2805

URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-2096-fa.html

مقایسۀ اثربخشی آموزش تلفیقی و حضوری مبتنی بر خودتنظیمی بر خودکارآمدی دانش‌ آموزان
زینب برزگر زرمهری ، جهانشیر توکلی زاده* ، مجید پاکدامن
استاد، گروه روانشناسی تربیتی، واحد قائنات، دانشگاه آزاد اسلامی، قائنات، ایران. ، drtavakolizadehj@yahoo.com
چکیده:   (180 مشاهده)
زمینه: اجرای یادگیری مبتنی خودتنظیمی در کاهش اضطراب و افزایش سطح پردازشی عمیق ‌تر اطلاعات دانش ‌آموزان نقش دارد. ازجمله کاربردهای آموزش مبتنی بر خودتنظیمی، نقش آن در افزایش خودکارآمدی دانش‌ آموزان است که تاکنون کمتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. در مورد اثربخشی آموزش تلفیقی مبتنی بر خودتنظیمی بر خودکارآمدی دانش ‌آموزان، خلاء پژوهشی وجود دارد.
هدف: این پژوهش با هدف مقایسۀ اثربخشی برنامۀ آموزش تلفیقی و حضوری مبتنی بر خودتنظیمی بر خودکارآمدی دانش ­آموزان دختر پایۀ ششم ابتدایی انجام شد.
روش: روش پژوهش حاضر، نیمه ­آزمایشی ﺑﺎ ﻃﺮح ﭘﻴﺶ آزﻣﻮن-ﭘﺲ آزﻣﻮن با ﮔﺮوه گواه بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل تمامی دانش‌ آموزان دختر پایۀ ششم ابتدایی شهرستان قائنات در سال تحصیلی 1402-1401 بود. از بین دانش ‌آموزان جامعۀ آماری با استفاده از روش نمونه­ گیری در دسترس، 54 نفر انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (18 نفر در گروه­ آموزش تلفیقی مبتنی بر خودتنظیمی، 18 نفر در گروه­ آموزش حضوری مبتنی بر خودتنظیمی) و یک گروه گواه (18 نفر) به طور تصادفی گمارش شدند. ابزار جمع ‌آوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامۀ خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1982) بود. جلسات آموزش تلفیقی (محقق ساخته) در 8 هفته برای گروه آزمایش اول، و جلسات گروه آموزش حضوری در 7 هفته برای گروه آزمایش دوم برگزار شد. تحلیل داده‌های پژوهش با استفاده روش تحلیل کواریانس و با بهره‌ گیری از نرم ‌افزار SPSS-24 انجام شد.
یافته ­ها: نتایج نشان داد، بین اثربخشی دو روش آموزش تلفیقی و حضوری مبتنی بر خودتنظیمی بر خودکارآمدی دانش ­آموزان تفاوت معنی­ داری وجود دارد و آموزش تلفیقی نسبت به آموزش حضوری در افزایش خودکارآمدی، اثربخشی بیشتری دارد (01/0 P<). علاوه بر این، میانگین هر دو گروه آموزش تلفیقی و حضوری بر خودکارآمدی دانش­آموزان، نسبت به گروه گواه اثربخش ­تر بود (01/0 P<).
نتیجه ‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر مبنی بر اثربخشی بیشتر آموزش تلفیقی مبتنی بر خودتنظیمی بر خودکارآمدی دانش­ آموزان دورۀ ابتدایی، استفاده از این روش آموزشی به روانشناسان تربیتی، مشاوران مدارس و کلیۀ دست ­اندر ­کاران حوزۀ آموزش و پرورش پیشنهاد می‌شود.
 
واژه‌های کلیدی: آموزش تلفیقی، آموزش حضوری، خودتنظیمی، خودکارآمدی، دانش‌آموزان
متن کامل [PDF 1278 kb]   (76 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1402/4/31 | پذیرش: 1402/7/1 | انتشار: 1403/7/26
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وبگاه متعلق به مجله علوم روانشناختی است.

طراحی و برنامه‌نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC-ND 4.0 | Journal of Psychological Science

Designed & Developed by : Yektaweb

Creative Commons License
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)