زمینه: همۀ کودکان در طول زندگی خود ترس و اضطراب را به عنوان دو هیجان طبیعی تجربه می­ کنند و این اضطراب بیشتر زمانی است که از مراقبان اصلی خود دور می­ شوند. پس از بررسی پیشینۀ پژوهشی مشخص شد هر کدام از مطالعات انجام شده صرفاً یکی از مؤلفه‌های این پژوهش را مطالعه کرده‌اند. بنابراین عدم وجود پژوهشی که تمام مؤلفه‌های ذکر شده را در ارتباط با یکدیگر مورد بررسی قرار دهد، نشان‌ دهندۀ وجود خلاء پژوهشی در این زمینه بود.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی الگوی روابط ساختاری پیش‌بینی نشانه‌های اضطراب جدایی کودکان بر اساس سبک‌های فرزندپروری با میانجی‌گری تنیدگی انجام شد.
روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی و معادلات ساختاری بود. جامعۀ آماری پژوهش حاضر شامل 500 نفر از مادران کودکان 6 تا 8 ساله مبتلا به اختلال اضطراب جدایی در 4 منطقه شمال، جنوب، شرق و غرب شهر تهران بود، که 217 نفر از آن‌ها بر اساس فرمول کوکران و به روش نمونه‌گیری در دسترس، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. همچنین ابزار جمع‌آوری اطلاعات در این پژوهش، نسخۀ والدین مقیاس سنجش اضطراب جدایی (هان و همکاران، ۲۰۰۳)، پرسش‌نامه سبک‌های فرزندپروری (بامریند، ۱۹۷۱)، و پرسشنامه استاندارد شاخص تنیدگی والدینی (آبیدین، 1983) بود و برای تجزیه و تحلیل داده ­ها نیز از روش معادلات ساختاری و نرم ­افزارهای Spss22. و AMOS22 استفاده شد.
یافته ­ها: نتایج پژوهش نشان داد که نشانه ­های اضطراب جدایی کودکان بر اساس سبک‌های فرزندپروری با میانجی‌گری تنیدگی قابل پیش‌بینی است (0/001 P<) و همین طور تنیدگی مادران در پیش ­بینی نشانه‌های اضطراب جدایی کودکان بر اساس سبک‌های فرزندپروری نقش میانجی دارد. همچنین یافته‌های به دست آمده حاکی از آن است که الگوی روابط ساختاری پیش‌بینی نشانه‌های اضطراب جدایی کودکان بر اساس سبک‌های فرزندپروری با میانجی‌گری تنیدگی مادران دارای برازش مناسب است (0/05P>.
نتیجه‌گیری: با توجه به برازش مطلوب مدل ساختاری پژوهش، نشانه ­های اضطراب جدایی کودکان را می‌توان براساس سبک‌های فرزندپروری با میانجی‌گری تنیدگی مادران پیش‌بینی نمود. طبق نتیجه بدست آمده می‌توان گفت اضطراب جدایی کودکان ابعاد مختلفی از زندگی شخصی و اجتماعی کودکان را دچار درگونی‌های عمیق می‌کند. استفاده از مقوله‌های شناسایی شده در پژوهش حاضر می‌تواند راهنمایی برای متخصصان در ارزیابی این مورد باشد که کودکان دچار اضطراب جدایی در کدام یک از مقوله‌ها دچار مشکلات جدی‌تری هستند و در نتیجه می‌تواند متخصصان را در طراحی و اجرای مداخلات متناسب با همان مقوله یاری کند.