دانشیار، گروه معماری، دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران. ، msttd@sru.ac.ir
چکیده: (366 مشاهده)
زمینه: فضای معماری بر روی استرس و علائم حیاتی ساکنان در مجموعههای مسکونی تأثیرگذارند. تلاش برای یافتن راهکارهایی در جهت کاهش استرس و بهبود شرایط فیزیولوژیکی به واسطه استفاده از مؤلفه های کالبدی محیطی و معماری می تواند الگوی مناسبی برای طراحی فضاهای مسکونی و حیات بخشی ساکنان در شهرهای بزرگ باشد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر مؤلفه های معماری و محیطی بر میزان علائم حیاتی و استرس در ساکنان مجموعه های مسکونی بود.
روش: روش پژوهش حاضر، از نوع علّی-مقایسه ای (پس رویدادی) بود. جامعه آماری پژوهش شامل ساکنان مجموعههای مسکونی ثامن و مهستان در منطقه 22 شهرداری تهران در سال 1401 بود. نمونه گیری خوشهای تصادفی انجام شد. در نهایت تعداد 161 نفر از ساکنان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار اصلی جمع آوری اطلاعات نیز شامل پرسشنامه محقق ساخته مورد تأیید توسط 5 متخصص رشته معماری و در قسمت سنجش علائم حیاتی از دستگاه فشارخون، اکسیژن خون، ضربان قلب و برای سنجش استرس به وسیله کیت های سنجش PH مورد سنجش بزاق دهان بود. همچنین برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره و نرم افزار SPSS-22 استفاده شد.
یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس در این پژوهش نشان داد که مؤلفه های محیطی و معماری به طور معناداری استرس را کاهش داده و علائم حیاتی را بهبود بخشیده اند. بر اساس مدل نهایی، مؤلفه های معماری با اندازه اثر 78/0 و مؤلفه های محیطی با اندازه اثر 69/0 تأثیر قابل توجهی داشتند.
نتیجه گیری: با توجه به تأثیر مؤلفه های محیطی و معماری بر استرس و علائم حیاتی در مطالعه حاضر، به نظر می رسد توجه به متغیرهای محیطی و معماری می تواند یکی از مناسب ترین روش ها برای بهبود سلامت فیزیکی (علائم حیاتی) و کاهش استرس ساکنان در مجموعه های مسکونی میباشد. ازهمین رو بهره گیری از علوم روانشناختی یکی از راه های بهبود طراحی معماری و دستیابی به محیطی سرشار از آرامش و آسایش ساکنان است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1402/12/17 | پذیرش: 1402/11/20 | انتشار: 1402/12/1
بازنشر اطلاعات |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |