استادیار، گروه روانشناسی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. ، a.farhangi@iau_tnb.ac.ir
چکیده: (417 مشاهده)
زمینه: رضایت جنسی، به عنوان یکی از نیازهای فردی و تعاملات بین فردی است که با سلامت انسان و جامعه ارتباط تنگاتنگ دارد. مطالعات زیادی در مورد اثربخشی روش های مختلف زوج درمانی برای کاهش رضایت جنسی انجام شده است. با این حال، مطالعات کمی اثربخشی این روش ها را مقایسه کرده اند.
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی گاتمن با زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر رضایت جنسی زوجین انجام شد.
روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره جنسی دکتر نجات شهر تهران بود که از میان آنها 45 زوج به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. شرکتکنندگان به پرسشنامه رضایت جنسی لارسون (1998) پاسخ دادند. به منظور تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS. 23 و سطح معناداری 05/0 استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری در اثربخشی دو راهبرد زوج درمانی گاتمن و زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر رضایت جنسی زوجین وجود ندارد (05/0 <P). همچنین در گروه های آزمایش بین میانگین های مراحل پیش آزمون با پس آزمون و پیگیری تفاوت معنادار وجود داشت و هر دو راهبرد زوجدرمانی در طول زمان اثر ماندگار داشتند (05/0 >P).
نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش به مراکز آموزشی و درمانی خانواده پیشنهاد می شود تا از هر دو روش زوج درمانی گاتمنی و زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب به عنوان مداخله روانشناسی مؤثر و موفق برای بهبود رضایت جنسی زوجین استفاده کنند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1402/7/12 | پذیرش: 1402/9/15 | انتشار: 1402/10/1
بازنشر اطلاعات |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |