آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 23، شماره 134 - ( بهار 1403(اردیبهشت)، 1403 )
جلد 23 شماره 134 صفحات 288-273 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mahmoudiyan Dastnaee T, Alizadeh Z. (2024). The efficacy of group meaning-centered therapy on resilience and life expectancy in individuals with spinal cord injury resulting from accidents referred to rehabilitation centers in Tehran city. Journal of Psychological Science. 23(134), 273-288. doi:10.52547/JPS.23.134.273
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-2402-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-2402-fa.html
محمودیان دستنائی طاهره، علیزاده زهرا. اثربخشی معنادرمانی گروهی بر تاب آوری و امید به زندگی معلولین ضایعه نخاعی ناشی از تصادف مراجعه کننده به مراکز توان بخشی شهر تهران مجله علوم روانشناختی 1403; 23 (134) :288-273 10.52547/JPS.23.134.273
استادیار، گروه روانشناسی، واحد بهشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بهشهر، ایران. ، mina.mahmoudian60@gmail.com
چکیده: (475 مشاهده)
زمینه: آسیب نخاعی یکی از خطرناک ترین و پرهزینه ترین بیماری ها با عواقب غیرقابل پیش بینی برای فرد، خانواده، دوستان و جامعه است. تاکنون مطالعات متعددی به گزارش نتیجه درمانهای مختلف پرداخته اند ولی با بررسی پیشینه کمتر مطالعهای را میتوان یافت که تأثیر گروه درمانی با روش معنادرمانی بر تاب آوری و امید به زندگی معلولین ضایعه نخاعی پرداخته باشد.
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی با روش معنادرمانی بر افزایش تاب آوری و امید به زندگی در بیماران دارای ضایعات نخاعی بود.
روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی بیماران ضایعه نخاعی ناشی از تصادف بودند که به مراکز روزانه توان بخشی معلولین ضایعه نخاعی مراجعه کرده بودند. روش نمونه گیری به صورت هدفمند بوده است که 30 نفر انتخاب شد و با توجه به معیارهای خروج و ورود در دو گروه 15 نفری گماشته شدند. برای مداخله از پروتکل طراحی شده مبتنی بر طرح درمان هوتزل (2002) استفاده شد. هر دو گروه به وسیله پرسشنامه تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003) و مقیاس امید (اشنایدر، 1991) ارزیابی شدند و داده های آماری با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره در نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد گروه درمانی با روش معنادرمانی بر افزایش تاب آوری معلولین با ضریب (6/78 =f، 0/05>0/001 =P) و میزان اثر 20/1 درصد اثربخش بوده است. همچنین، میزان اثر این روش درمانی بر امید به زندگی با ضریب (6/30 =f، 0/05>0/001 =P) و میزان اثر 18/9 درصد برآورد گردید.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد استفاده از روش معنادرمانی گروهی در بهبود تاب آوری و امید به زندگی معلولین ضایعه نخاعی ناشی از تصادف مؤثر است بنابراین توصیه می شود که در طرح های توانمندسازی معلولین ضایعه نخاعی از روش های گروه درمانی مبتنی بر معنای زندگی گنجانده شود و بسته های آموزشی و درمانی بر مبنای این رویکرد توسعه یابد.
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی با روش معنادرمانی بر افزایش تاب آوری و امید به زندگی در بیماران دارای ضایعات نخاعی بود.
روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی بیماران ضایعه نخاعی ناشی از تصادف بودند که به مراکز روزانه توان بخشی معلولین ضایعه نخاعی مراجعه کرده بودند. روش نمونه گیری به صورت هدفمند بوده است که 30 نفر انتخاب شد و با توجه به معیارهای خروج و ورود در دو گروه 15 نفری گماشته شدند. برای مداخله از پروتکل طراحی شده مبتنی بر طرح درمان هوتزل (2002) استفاده شد. هر دو گروه به وسیله پرسشنامه تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003) و مقیاس امید (اشنایدر، 1991) ارزیابی شدند و داده های آماری با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره در نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد گروه درمانی با روش معنادرمانی بر افزایش تاب آوری معلولین با ضریب (6/78 =f، 0/05>0/001 =P) و میزان اثر 20/1 درصد اثربخش بوده است. همچنین، میزان اثر این روش درمانی بر امید به زندگی با ضریب (6/30 =f، 0/05>0/001 =P) و میزان اثر 18/9 درصد برآورد گردید.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد استفاده از روش معنادرمانی گروهی در بهبود تاب آوری و امید به زندگی معلولین ضایعه نخاعی ناشی از تصادف مؤثر است بنابراین توصیه می شود که در طرح های توانمندسازی معلولین ضایعه نخاعی از روش های گروه درمانی مبتنی بر معنای زندگی گنجانده شود و بسته های آموزشی و درمانی بر مبنای این رویکرد توسعه یابد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)