پیام خود را بنویسید
دوره 23، شماره 144 - ( زمستان 1403(اسفند)، 1403 )                   جلد 23 شماره 144 صفحات 2930-2913 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Makhdoomi M, Abolghasemi S, Khane Keshi A. (2025). The effectiveness of schema therapy on worry states and intolerance of uncertainty in patient with generalized anxiety disorder. Journal of Psychological Science. 23(144), 2913-2930. doi:10.52547/JPS.23.144.2913
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-2566-fa.html
مخدومی مرضیه، ابوالقاسمی شهنام، خانه کشی علی. اثربخشی طرحواره درمانی بر حالت‌ های نگرانی و عدم تحمل بلاتکلیفی در افراد دارای اختلال اضطراب فراگیر مجله علوم روانشناختی 1403; 23 (144) :2930-2913 10.52547/JPS.23.144.2913

URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-2566-fa.html


دانشیار، گروه روانشناسی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران. ، sh.abolghasemi@iau.ac
چکیده:   (104 مشاهده)
زمینه: به نظر می ‌رسد علی ­رغم نقش قابل­ توجه نگرانی و عدم تحمل بلاتکلیفی در ایجاد، تداوم و تشدید نشانه ‌های اختلال اضطراب فراگیر، مداخلات اندکی چنین متغیرهایی را مورد هدف قرار داده‌ اند.
هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر حالت‌های نگرانی و عدم تحمل بلاتکلیفی در افراد دارای اختلال اضطراب فراگیر بود.
روش: روش پژوهش، نیمه آزمایشی به شیوۀ پیش ‌آزمون-پس ‌آزمون و پیگیری 45 روزه با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی افراد دارای اختلال اضطراب فراگیر مراجعه ­کننده به 40 مرکز مشاوره روان ‌شناختی منطقه 18 شهر تهران در سال 1402 بودند که از بین آن ‌ها 34 نفر از طریق نمونه ­گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت طرحواره درمانی (یانگ، 1990) به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ­ای قرار گرفت. همۀ شرکت­ کنندگان توسط مقیاس اختلال اضطراب فراگیر 7 سؤالی (اسپیتزر و همکاران، 2006)، پرسشنامه حالتهای نگرانی پن (مایر و همکاران، 1990) و مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی (فریستون و همکاران، 1994) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ ها از طریق نرم­افزار SPSS-24 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری ‌های مکرر تحلیل شدند.
یافته­ها: نتایج نشان داد طرحواره درمانی می‌ تواند بر کاهش حالت های نگرانی (01/0 p<) و عدم تحمل بلاتکلیفی (01/0 p<) مؤثر باشد و این تأثیر در طول زمان نیز ماندگار بود (01/0 p<).
نتیجه ‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش، پیشنهاد می‌ شود درمانگران و متخصصان بالینی، طرحواره‌ درمانی را به‌‌ منزلۀ رویکرد درمانی مؤثر در زمینۀ اختلال اضطراب فراگیر مدنظر قرار دهند.
متن کامل [PDF 1278 kb]   (105 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1403/5/23 | پذیرش: 1403/7/25 | انتشار: 1403/12/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وبگاه متعلق به مجله علوم روانشناختی است.

طراحی و برنامه‌نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC-ND 4.0 | Journal of Psychological Science

Designed & Developed by : Yektaweb

Creative Commons License
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)