زمینه: پژوهش ­های پیشین نشان داده ­اند که درمان فراتشخیصی یکپارچه بر متغیرهای مختلفی تأثیر دارد. اما پیرامون اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر فراشناخت ­ها و فراهیجان­ های مثبت مادران کودکان مبتلا به سرطان شکاف تحقیقاتی وجود دارد. هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر فراشناخت ­ها و فراهیجان ­های مثبت مادران کودکان مبتلا به سرطان انجام شد. روش: این پژوهش از نوع نیمه ­آزمایشی با طرح پیش ­آزمون – پس­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مادران کودکان مبتلا به سرطان که در بیمارستان­های محک، شهدای تجریش، بهرامی و حضرت علی­اصغر در سال 1398 در شهر تهران تحت درمان بودند، تشکیل داد. 31 نفر از مادران به با روش نمونه ­گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش حاضر عبارتند از، پرسشنامه فراشناخت­­ها و فراهیجان­های مثبت (بیر، ۲۰۱۱) و جلسات درمان فراتشخیصی یکپارچه (بارلو،2011). گروه آزمایش 12 جلسه 90 دقیقه ­ای درمان فراتشخیصی یکپارچه دریافت کردند. تحلیل داده­ها با روش تحلیل کوواریانس انجام شد. یافته ­ها: درمان فرا تشخیصی یکپارچه بر بهبود مؤلفه ­ های اعتماد به خاموش­سازی افکار و احساسات، اعتماد به تفسیر احساسات خود به عنوان نشانه جلوگیری از واکنش فوری و تنظیم ذهن برای حل مسئله، اعتماد به نفس در تنظیم سلسله مراتب اهداف انعطاف­ پذیر و عملی مادران تأثیر معنی ­دار داشت (0/001≤ P). نتیجه­ گیری: مادرانی که در جلسات درمان فراتشخیصی یکپارچه شرکت کردند بهبود قابل ملاحظه ­ای در فراشناخت­ ها و فراهیجان ­های مثبت داشتند.