آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 21، شماره 116 - ( پاییز 1401(آبان)، 1401 )
جلد 21 شماره 116 صفحات 1598-1581 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Gholami Gherashiran Z, Sanaeizaker B, Kiamanesh A, Zahrakar K. (2022). The role of marriage attitude and emotional maturity in predicting marriage instability in women and men. Journal of Psychological Science. 21(116), 1581-1598. doi:10.52547/JPS.21.116.1581
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1665-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-1665-fa.html
غلامی قره شیران زهرا، ثنائی ذاکر باقر، کیامنش علیرضا، زهراکار کیانوش. نقش نگرش به ازدواج و بلوغ عاطفی در پیش‌بینی بیثباتی ازدواج زنان و مردان مجله علوم روانشناختی 1401; 21 (116) :1598-1581 10.52547/JPS.21.116.1581
استاد، گروه مشاوره، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران. (نویسنده مسئول). ، kiamanesha@khu.ac.ir
چکیده: (3269 مشاهده)
زمینه: بی ثباتی ازدواج تأثیر عمیقی بر روابط زوجین و بافت خانواده می‌گذارد. اگرچه پژوهش‌های متعددی بر روی بی ثباتی ازدواج انجام شده است، نقش نگرش به ازدواج و بلوغ عاطفی در پیش‌بینی بی ثباتی ازدواج، کمتر مورد بررسی قرار گرفته است.
هدف: این پژوهش به هدف شناسایی سهم عوامل بلوغ عاطفی، نگرش به ازدواج، سن هنگام ازدواج و میزان درآمد بر بی ثباتی ازدواج زنان و مردان متأهل با حداقل 5 و حداکثر 10 سال زندگی مشترک، انجام شد. همچنین شناسایی نقش مؤلفه‌های عامل نگرش به ازدواج و مؤلفه های عامل بلوغ عاطفی در پیش بینی بی ثباتی ازدواج دو گروه مورد مطالعه، از اهداف این مطالعه است.
روش: در این پژوهش، از روش‌توصیفی، همبستگی و رگرسیون استفاده شده است. تعداد 197 مرد و زن با حداقل 5 و حداکثر 10 سال زندگی مشترک و دارای حداقل یک فرزند، با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند تا به پرسشنامه‌های بیثباتی ازدواج (بوث و همکاران، 1987)، نگرش به ازدواج (روزون و براتون، 1998) و بلوغ عاطفی (بهارگاوا و سینگ، 1974) پاسخ دهند. همچنین، سن زمان ازدواج و میزان درآمد از طریق مصاحبه گرد‌آوری شده است. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی، همبستگی و رگرسیون تحلیل شدند.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد در زنان، دو متغیر نگرش به ازدواج و بلوغ عاطفی در مجموع 17/5 درصد و در مردان تنها متغیر نگرش به ازدواج، 21 درصد از واریانس بی ثباتی ازدواج را تبیین می‌کنند (0/01 >p). مؤلفۀ بدبینی در زنان، بیثباتی ازدواج را به میزان 7/6 درصد پیش‌بینی کرده و مؤلفۀ بدبینی در در مردان، بی ثباتی ازدواج را به میزان 26/1 درصد پیش بینی کرد. دیگر مؤلفه‌ها در هر 2 گروه با بی ثباتی ازدواج رابطه نداشتند. مؤلفۀ عدم ثبات هیجانی (بلوغ عاطفی)، در زنان با 17/1 درصد از واریانس بی ثباتی ازدواج را پیش بینی کرده و مؤلفۀ سازگاری اجتماعی (بلوغ عاطفی) در مردان، 7/9 درصد از واریانس بی ثباتی ازدواج را پیش بینی کرد (0/05 >p). همچنین متغیر‌های سن و درآمد ارتباط معنی‌داری با بی ثباتی ازدواج نداشتند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد بدبینی در زنان و مردان، عدم ثبات هیجانی در زنان و سازگاری اجتماعی در مردان بر میزان بیثباتی ازدواج تأثیرگذار هستند. از نتایج این پژوهش می‌توان در راستای تدوین و اجرای برنامه‌های آموزشی و درمانی به منظور کاهش بدبینی زوجین و افزایش ثبات هیجانی زنان و سازگاری اجتماعی مردان به منظور کاهش بی ثباتی ازدواج زوج ها استفاده نمود.
هدف: این پژوهش به هدف شناسایی سهم عوامل بلوغ عاطفی، نگرش به ازدواج، سن هنگام ازدواج و میزان درآمد بر بی ثباتی ازدواج زنان و مردان متأهل با حداقل 5 و حداکثر 10 سال زندگی مشترک، انجام شد. همچنین شناسایی نقش مؤلفه‌های عامل نگرش به ازدواج و مؤلفه های عامل بلوغ عاطفی در پیش بینی بی ثباتی ازدواج دو گروه مورد مطالعه، از اهداف این مطالعه است.
روش: در این پژوهش، از روش‌توصیفی، همبستگی و رگرسیون استفاده شده است. تعداد 197 مرد و زن با حداقل 5 و حداکثر 10 سال زندگی مشترک و دارای حداقل یک فرزند، با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند تا به پرسشنامه‌های بیثباتی ازدواج (بوث و همکاران، 1987)، نگرش به ازدواج (روزون و براتون، 1998) و بلوغ عاطفی (بهارگاوا و سینگ، 1974) پاسخ دهند. همچنین، سن زمان ازدواج و میزان درآمد از طریق مصاحبه گرد‌آوری شده است. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی، همبستگی و رگرسیون تحلیل شدند.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد در زنان، دو متغیر نگرش به ازدواج و بلوغ عاطفی در مجموع 17/5 درصد و در مردان تنها متغیر نگرش به ازدواج، 21 درصد از واریانس بی ثباتی ازدواج را تبیین می‌کنند (0/01 >p). مؤلفۀ بدبینی در زنان، بیثباتی ازدواج را به میزان 7/6 درصد پیش‌بینی کرده و مؤلفۀ بدبینی در در مردان، بی ثباتی ازدواج را به میزان 26/1 درصد پیش بینی کرد. دیگر مؤلفه‌ها در هر 2 گروه با بی ثباتی ازدواج رابطه نداشتند. مؤلفۀ عدم ثبات هیجانی (بلوغ عاطفی)، در زنان با 17/1 درصد از واریانس بی ثباتی ازدواج را پیش بینی کرده و مؤلفۀ سازگاری اجتماعی (بلوغ عاطفی) در مردان، 7/9 درصد از واریانس بی ثباتی ازدواج را پیش بینی کرد (0/05 >p). همچنین متغیر‌های سن و درآمد ارتباط معنی‌داری با بی ثباتی ازدواج نداشتند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد بدبینی در زنان و مردان، عدم ثبات هیجانی در زنان و سازگاری اجتماعی در مردان بر میزان بیثباتی ازدواج تأثیرگذار هستند. از نتایج این پژوهش می‌توان در راستای تدوین و اجرای برنامه‌های آموزشی و درمانی به منظور کاهش بدبینی زوجین و افزایش ثبات هیجانی زنان و سازگاری اجتماعی مردان به منظور کاهش بی ثباتی ازدواج زوج ها استفاده نمود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)