دانشگاه تهران ، myekta@ut.ac.ir
چکیده: (3175 مشاهده)
زمینه: بروز مکرر مشکلات رفتاری کودکان، میتواند بر تحول کودک تأثیر منفی داشته یا در بلندمدت تسهیلکننده رفتارهای ضد اجتماعی و ارتکاب جرم باشد، امّا مسأله این است که آیا این رفتارها میتواند متأثر از مهارگری شرایط محیطی کودک، توسط مراقبین، باشد؟ هدف: هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی کارگاه آموزشی تربیت کودک اندیشمند بر خودکارآمدپنداری والدین و مشکلات رفتاری کودکان بود. این آموزش مبتنی بر رویکرد حلمسأله به شیوه بینفردی است. روش: روش این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون تک گروهی انجام شده است. یک نمونه 64 نفره (43 مادر و 21 پدر) از والدین دارای کودک پیش دبستانی و دبستانی به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. جلسات کارگاه، هفتهای یک بار در 9 جلسه 2 ساعته برگزار گردید. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه مشکلات رفتاری (آیبرگ، 1978) و پرسشنامه خودکارآمد پنداری والدگری (دومکا و همکاران، 1996). یافته ها: یافته ها، فرضیه اثربخشی آموزش تربیت کودک اندیشمند را بر مشکلات رفتاری مورد تأیید قرار داد (0/01 >p) امّا بر خودکارآمد پنداری والدین اثر معنادار نداشت (0/05 <p). نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت والدینی که قادر به یافتن روشهای حلمسأله مناسب هستند و گزینههای بین فردی متنوعی را مورد ارزیابی قرار داده و در رفتار خود منعکس میسازند، کودکانی با مهارت حلمسأله بهتر پرورش میدهند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1398/4/23 | پذیرش: 1398/4/23 | انتشار: 1398/4/23
بازنشر اطلاعات |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |