دانشیار، گروه روانشناسی و مشاوره، واحدکرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران. ، arefimokhtar@yahoo.com
چکیده: (233 مشاهده)
زمینه: اختلال استرس پس از سانحه، شایعترین مشکل روانی پس از بلایا و حوادث است. مضامین دینی حاکی از این است که انسان به هنگام برخورد با شرایط تهدیدکننده، خدا را میخواند. تحقیقات آسیب شناسی روانی نیز نشان داده است که وقایع تکاندهنده و تهدیدکننده ممکن است در برخی از افراد مستعد، علائم اختلال استرس پس از سانحه را ایجاد نماید. همچنین پژوهشها نشان دادهاند که ویژگی روانرنجورخویی میتواند ابتلا به استرس پس از سانحه را تشدید نماید.
هدف: این مطالعه با هدف، بررسی روابط ساختاری روانرنجورخویی و وظیفهشناسی در زلزلهزدگان دارای تجربه استرس پس از سانحه با نقش میانجی گر باورهای دینی است.
روش: این پژوهش از نوع کاربردی، توصیفی-پیمایشی و همبستگی با مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل بازماندگان، زلزله منطقه ازگله کرمانشاه سال 1396 بود که در سال 1401 به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شدند. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان و کرجسی به تعداد 384 نفر برآورد شد که مقیاس استرس پس از سانحه وددرز و همکاران (1993)، مقیاس باورهای دینی آلپورت (1967) و ویژگیهای شخصیت مککری و کوستا (2021) را تکمیل کردند. برای بررسی نرمال بودن توزیع متغیرها از آزمون کلموگروف-اسمیرنوف و جهت بررسی همبستگی بین متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. آزمون فرضیه ها با استفاده از نرم افزار ایموس 24 تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از آن بود که باورهای دینی، نقش میانجی در رابطه روانرنجورخویی با استرس پس از سانحه را دارد. همچنین نتایج نشان داد که باورهای دینی، به طور معناداری رابطه وظیفهشناسی با استرس پس از سانحه را نعدیل میکند.
نتیجهگیری: با توجه نتایج پژوهش حاضر مبنی بر نقش واسطه ای باورهای دینی در رابطه شخصیت و استرس پس از سانحه در افراد زلزله زده پیشنهاد میشود درمانگران مداخلات درمانی خویش را با تأکید بر منابع و باورهای دینی طراحی کنند و در آموزشها، ظرفیتها و منابع مثبت آیینی افراد، مورد توجه متولیان سلامت روان قرار گیرد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1401/7/16 | پذیرش: 1402/3/10 | انتشار: 1403/6/6
بازنشر اطلاعات |
|
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |