آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 22، شماره 128 - ( پاییز 1402(آبان)، 1402 )
جلد 22 شماره 128 صفحات 141-127 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Reidian amiri R, sadeghi J, aghajanyhashjin T, daeizadeh H. (2023). Modeling the structural relationships of parents' marital compatibility with students' academic performance with the mediator role of happiness in high schools for boys in Babol city. Journal of Psychological Science. 22(128), 127-141. doi:10.52547/JPS.22.128.1633
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-2028-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-2028-fa.html
ریئسیان امیری رقیه، صادقی جمال، آقاجانی هشجین طهمورث، دایی زاده حسین. مدل یابی روابط ساختاری سازگاری زناشویی والدین با عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان با نقش میانجی گر شادکامی در نوجوانان مجله علوم روانشناختی 1402; 22 (128) :141-127 10.52547/JPS.22.128.1633
استادیار، گروه روانشناسی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران. ، jamalsadeghi48@yahoo.com
چکیده: (818 مشاهده)
زمینه: یکی از مسائل مهم در زمینه روانشناسی تربیتی، ارتباط بین سازگاری زناشویی والدین و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان است. برای تبیین رابطه میان سازگاری زناشویی والدین و عملکرد تحصیلی، لازم است که عوامل میانجیگر بین آن‌ها را شناسایی کرد. یک عامل محتمل شادکامی دانش‌آموزان است. با این‌حال تاکنون مطالعه‌ای به بررسی روابط ساختاری سازگاری زناشویی والدین با عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان با نقش میانجی گر شادکامی نپرداخته است.
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ساختاری سازگاری زناشویی والدین و شادکامی دانش‌آموزان با عملکرد تحصیلی آنان بوده است.
روش: پژوهش حاضر توصیفی، از نوع همبستگی و معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دبیرستان‌های مدارس نمونه فرهنگ، امام حسین (ع) و شهید اصفهانی شهر بابل در سال تحصیلی 1400-1401 بود که در این بین تعداد 300 دانشآموز به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد (ارگایل ولو، 1990) و پرسشنامه سازگاری زناشویی والدین گراهام بی اسپانیر (1976) و برای سنجش عملکرد پیشرفت تحصیلی از نمره معدل نیمسال اول سال تحصیلی دانش آموزان استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی از (فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی از (مدل یابی معادلات رگرسیونی ساختاری) استفاده شده است. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرمافزارهای Spss-18 و Amos-23 انجام گرفت.
یافته‌ها: مدل پژوهش مورد تأیید قرار گرفت و به طور کلی دو متغیر توان پیش‌بینی (48/0 R2=) از متغیر پیشرفت تحصیلی توسط متغیرهای سازگاری زناشویی والدین، شادکامی در مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم در سطح معنی‌داری (05/0 p>) قابل تبیین است.
نتیجه‌گیری: باتوجه به معنی‌دار بودن روابط میان متغیرهای مورد بررسی، نتایج پژوهش حاضر بر ضرورت نقش سازگاری زناشویی والدین و رفتارهای یادگیرندگان با توجه به شادکامی با سیستم آموزشی تأکید دارد که می‌تواند به عنوان چارچوبی برای طراحی برنامه‌های آموزشی در جهت تقویت سازگاری زناشویی والدین و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان استفاده شود و دلالت‌های کاربردی برای بهبود پیشرفت تحصیلی به معلمان و یاد گیرندگان ارائه بدهد.
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ساختاری سازگاری زناشویی والدین و شادکامی دانش‌آموزان با عملکرد تحصیلی آنان بوده است.
روش: پژوهش حاضر توصیفی، از نوع همبستگی و معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دبیرستان‌های مدارس نمونه فرهنگ، امام حسین (ع) و شهید اصفهانی شهر بابل در سال تحصیلی 1400-1401 بود که در این بین تعداد 300 دانشآموز به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد (ارگایل ولو، 1990) و پرسشنامه سازگاری زناشویی والدین گراهام بی اسپانیر (1976) و برای سنجش عملکرد پیشرفت تحصیلی از نمره معدل نیمسال اول سال تحصیلی دانش آموزان استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی از (فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی از (مدل یابی معادلات رگرسیونی ساختاری) استفاده شده است. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرمافزارهای Spss-18 و Amos-23 انجام گرفت.
یافته‌ها: مدل پژوهش مورد تأیید قرار گرفت و به طور کلی دو متغیر توان پیش‌بینی (48/0 R2=) از متغیر پیشرفت تحصیلی توسط متغیرهای سازگاری زناشویی والدین، شادکامی در مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم در سطح معنی‌داری (05/0 p>) قابل تبیین است.
نتیجه‌گیری: باتوجه به معنی‌دار بودن روابط میان متغیرهای مورد بررسی، نتایج پژوهش حاضر بر ضرورت نقش سازگاری زناشویی والدین و رفتارهای یادگیرندگان با توجه به شادکامی با سیستم آموزشی تأکید دارد که می‌تواند به عنوان چارچوبی برای طراحی برنامه‌های آموزشی در جهت تقویت سازگاری زناشویی والدین و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان استفاده شود و دلالت‌های کاربردی برای بهبود پیشرفت تحصیلی به معلمان و یاد گیرندگان ارائه بدهد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)