استاد، گروه روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران. ، E.Sadipour@atu.ac.ir@gmail.com
چکیده: (1113 مشاهده)
زمینه: خودکارآمدی والدین به عنوان عاملی مهم در کاهش اختلالات تربیتی و شخصیتی کودکان تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار میگیرد که از جمله آن ها سبکهای فرزند پروری است. تاکنون مطالعهای پیرامون تأثیر آموزش فرزندپروری مبتنی بر نظریه خودتعیین گری بر خودکارآمدی والدین انجام نشده است.
هدف: هدف این مطالعه بررسی اثربخشی بستۀ آموزشی فرزندپروری مبتنی بر نظریۀ خودتعیینگری بر خودکارآمدی والدگری است.
روش: پژوهش پیشِرو بر اساس نوع داده ترکیبی کمّی و کیفی، از حیث زمان آیندهنگر و بر اساس هدف در رستۀ پژوهشهای آمیختۀ اکتشافی بود. ابتدا بستۀ آموزشی فرزندپروری مبتنی بر نظریۀ خودتعیینگری، تدوین و پس از تأیید روایی و اعتبار نزد کارشناسان، بهمنظور بررسی اثربخشی آن برخودکارآمدی والدگری، 40 نفر از والدین کودکان دارای فرزند 7 تا 11 سال شهرستان دماوند به روش نمونهگیری هدفمند و در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند و مقیاس خودکارآمدی والدگری (دومکا، 1996) را در مرحلۀ پیشآزمون و پسآزمون تکمیل کردند.
یافته ها: نتایج بررسی کمی پرسشنامه با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تکمتغیری توسط نرم افزار SPSS نشان میدهد که مقدار F (01/0 P<،21/14 =1F) برای اثر متغیر مستقل (گروه) بر نمرۀ خودکارآمدی والدگری به لحاظ آماری معنادار بوده و خودکارآمدی والدگری مادرانی که تحت مداخلۀ بستۀ تدوینشدۀ آموزشی فرزندپروری مبتنی بر نظریۀ خودتعیینگری قرار گرفتهاند از والدین گروه گواه بیشتر است و اندازۀ اثر آن 33 درصد میباشد.
نتیجهگیری: همسو با پژوهش های گذشته، مشخص شد که استفاده از خودتعیینگری در امر فرزندپروری، خودکارآمدی والدین را در عرصه تربیت صحیح فرزندان ارتقاء می دهد و می توان پرسشنامه خودکارآمدی دومکا را در بررسی خانواده ها مورد استفاده قرار داد
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1402/3/17 | پذیرش: 1402/5/19 | انتشار: 1402/11/22
بازنشر اطلاعات |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |