آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
پاییز 1404(آذر)،
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشیار گروه علوم تربیتی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران. رایانامه: yousefy650@yahoo.com ، yousefy650@yahoo.com
چکیده: (6 مشاهده)
زمینه: در سال‌های اخیر، توجه به تعلق به مدرسه و مهارت‌های اجتماعی دانشآموزان به عنوان عواملی اساسی در توسعه‌ی شخصیت و عملکرد تحصیلی آنان مورد تأکید پژوهش‌ها بوده است. تعلق به مدرسه، حس پیوند و ارتباط با محیط آموزشی را تقویت می‌کند و مهارت‌های اجتماعی، به دانشآموزان کمک می‌کند که روابط مثبت‌تری با همسالان و معلمان برقرار کنند. آموزش مهارت‌های مثبتاندیشی می‌تواند در بهبود این جنبه‌ها نقش مؤثری داشته باشد. با این حال، شکاف پژوهشی موجود به دلیل کمبود مطالعاتی که به صورت مستقیم اثرات مثبتاندیشی را بر تعلق به مدرسه و مهارت‌های اجتماعی در سطح دانشآموزان ابتدایی، بررسی کرده‌اند، مشهود است.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت‌های مثبت اندیشی بر تعلق به مدرسه و مهارت‌های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی شهر اردبیل انجام شد.
روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری 3 ماهه بود. جامعه‌ی آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان دختر دوره دوم ابتدایی (4945 نفر) شهر اردبیل در سال تحصیلی 1402-1403 بودند که از میان آنها با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای 60 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه 30 نفره (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه گواه) به صورت تصادفی جایگزین شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های مهارت‌های اجتماعی (ماتسون، 1983) و احساس تعلق به مدرسه (بری و همکاران، 2005) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر در نرم افزار SPSS.24 استفاده شد.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد که آموزش مهارت‌های مثبتاندیشی منجر به افزایش تعلق به مدرسه در دانشآموزان ابتدایی شود (01/0 >p)؛ همچنین آموزش مثبتاندیشی در ارتقای مهارت‌های اجتماعی دانشآموزان ابتدایی مؤثر بود (01/0 >p) و نتایج این تأثیر در بازه زمانی 3 ماهه نیز پایدار بود (01/0 >p).
نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج مطالعه حاضر، آموزش مهارت مثبت اندیشی می‌تواند به عنوان یک برنامه پیشگیرانه برای دانش‌آموزانی که در زمینه تحصیلی و هیجانی دچار مشکل و نقص هستند یا در قالب یک برنامه مداخله‌ای برای کاهش آسیب در کودکان و نوجوانان، به ویژه توسط درمانگران و مشاوران مدنظر قرار گیرد.
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت‌های مثبت اندیشی بر تعلق به مدرسه و مهارت‌های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی شهر اردبیل انجام شد.
روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری 3 ماهه بود. جامعه‌ی آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان دختر دوره دوم ابتدایی (4945 نفر) شهر اردبیل در سال تحصیلی 1402-1403 بودند که از میان آنها با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای 60 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه 30 نفره (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه گواه) به صورت تصادفی جایگزین شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های مهارت‌های اجتماعی (ماتسون، 1983) و احساس تعلق به مدرسه (بری و همکاران، 2005) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر در نرم افزار SPSS.24 استفاده شد.
یافته ها: یافته‌ها نشان داد که آموزش مهارت‌های مثبتاندیشی منجر به افزایش تعلق به مدرسه در دانشآموزان ابتدایی شود (01/0 >p)؛ همچنین آموزش مثبتاندیشی در ارتقای مهارت‌های اجتماعی دانشآموزان ابتدایی مؤثر بود (01/0 >p) و نتایج این تأثیر در بازه زمانی 3 ماهه نیز پایدار بود (01/0 >p).
نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج مطالعه حاضر، آموزش مهارت مثبت اندیشی می‌تواند به عنوان یک برنامه پیشگیرانه برای دانش‌آموزانی که در زمینه تحصیلی و هیجانی دچار مشکل و نقص هستند یا در قالب یک برنامه مداخله‌ای برای کاهش آسیب در کودکان و نوجوانان، به ویژه توسط درمانگران و مشاوران مدنظر قرار گیرد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)