زمینه: اختلالات بدشکلی بدن با نگرانی از تصویر بدنی و اعتیاد به اینترنت مرتبط است، اما نقش میانجی مشارکت ورزشی در این رابطه کمتر بررسی شده است. مطالعات پیشین نشان داده­اند که نگرانی از تصویر بدنی می­تواند منجر به اعتیاد به اینترنت شود، اما تأثیر فعالیت­های ورزشی به­عنوان یک عامل میانجی در این ارتباط نیاز به پژوهش بیشتری دارد. این مطالعه به بررسی این شکاف پژوهشی می­پردازد.
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه اختلالات بدشکلی بدن با نگرانی از تصویر بدنی و اعتیاد به اینترنت با نقش میانجی­گر مشارکت ورزشی بود.
روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی و معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان ورودی 1403-1404 دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد ابهر بود که از میان آن­ها 210 نفر به عنوان نمونه به شیوه در دسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری داده­ها شامل پرسشنامه مشارکت ورزشی (اکیلز و همکاران، 2001)؛ پرسشنامه اختلال بدشکلی بدن (ربیعی و همکاران، 1390)؛ نگرانی از تصویر بدنی (لیتلتون و همکاران، 2005) و اعتیاد به اینترنت (یانگ، 1996) بود. تحلیل­های همبستگی در نرم افزار اس­پی­اس­اس نسخه 27 و تحلیل­های مربوط به مدل­سازی معادلات ساختاری در نرم­افزار ایموس انجام شد.
یافته­ ها: نتایج نشان داد که اختلالات بدشکلی بدن با افزایش نگرانی از تصویر بدنی و اعتیاد به اینترنت ارتباط مثبت دارد (05/0 >P). مشارکت ورزشی به‌عنوان یک متغیر میانجی، این رابطه را تعدیل کرد و کاهش معناداری در اثرات بدشکلی بدن بر نگرانی از تصویر بدنی و اعتیاد به اینترنت ایجاد نمود (05/0 >P). به‌عبارت دیگر، ورزش منظم توانست با کاهش نگرانی‌های مرتبط با تصویر بدن، از شدت اعتیاد به اینترنت بکاهد.
نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که افزایش مشارکت در فعالیت‌های ورزشی می‌تواند به عنوان یک راهکار مؤثر برای کاهش نگرانی‌های ناشی از اختلال بدشکلی بدن و جلوگیری از اعتیاد به اینترنت مورد استفاده قرار گیرد. برنامه‌ریزی برای ترویج ورزش منظم، به ویژه در میان افراد با علائم بدشکلی بدن، می‌تواند به بهبود تصویر بدنی و کاهش وابستگی به فضای مجازی کمک کند. پیشنهاد می‌شود مداخلات روانشناختی و برنامه‌های سلامت عمومی، ورزش را به عنوان یک ابزار کمکی در کنار درمان‌های سنتی بدشکلی بدن و اعتیاد به اینترنت بگنجانند.