استادیار، گروه تربیت بدنی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران. ، F.Maleki@ut.ac.it
چکیده: (2069 مشاهده)
هدف تحقیق حاضر تأثیر انواع مختلف تصویرسازی ذهنی دیداری و حرکتی بر یادگیری مهارت حرکتی بسته، همچنین ارتباط بین توانایی وضوح تصویرسازی و عملکرد حرکت میباشد. روش: به همین منظور90 دانشآموز دختر راست دست 8 تا 10 سال بهصورت تصادفی در 6 گروه 15 نفرِ تمرین فیزیکی (PPG)، تصویرسازی دیداری (VIG)، تصویرسازی حرکتی (KIG)، ترکیب تمرین فیزیکی و تصویرسازی دیداری (VIPPG)، ترکیب تمرین فیزیکی و تصویرسازی حرکتی (VIPPG) و گروه کنترل (CG) تقسیم شدند. میزان توانایی وضوح تصویرسازی آزمودنیها از طریق پرسشنامه وضوح تصویرسازی حرکتی (VMIQ) اندازهگیری شد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از تحلیل واریانس مرکب (مرحله)3× (گروه)6، تحلیل واریانس یکراهه، تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. یافتهها: در پسآزمون (یادداری) عملکرد گروههای مختلف تصویرسازی (VIG,KIG,VIPPG,KIPPG) با گروه تمرین فیزیکی (PPG) برابر بود. نتایج مرحله انتقال نشان داد که ترکیب تصویرسازی ذهنی با تمرین فیزیکی (KIPPG,VIPPG) بهطور قابلملاحظهای عملکرد بالاتری نسبت به گروههای دیگر داشتند. گروههای تصویرسازی ذهنی دیداری و حرکتی عملکرد برابری را در مراحل انتقال و یادداری نشان دادند (KIG=VIG وKIPPG=VIPPG). نتایج تحقیق هیچگونه ارتباطی بین میزان توانایی وضوح تصویرسازی و عملکرد حرکتی نشان نداد. نتیجهگیری: ازجمله دستاوردهای این پژوهش هنگام آموزش مهارتهای حرکتی کودکان میتوان از تصویرسازی ذهنی استفاده کرد و کودکان نیز مانند بزرگسالان توانایی تصویرسازی ذهنی مهارتهای حرکتی را دارند. اما کودکان (8 تا10 سال) توانایی جداسازی تصویرسازی دیداری و حرکتی را ندارند.
نوع مطالعه:
كاربردي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1399/11/6 | پذیرش: 1400/7/10 | انتشار: 1400/6/13
بازنشر اطلاعات |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |