آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 22، شماره 129 - ( پاییز 1402(آذر)، 1402 )
جلد 22 شماره 129 صفحات 266-247 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Salari F, Shahamat Dehsorkh F, Rasooli N. (2023). Comparison of the effect of group schema therapy and social-emotional skills training on social competence and aggression of teenage boys with aggression in boy adolescents with confrontational disobedience. Journal of Psychological Science. 22(129), 247-266. doi:10.52547/JPS.22.129.247
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-2202-fa.html
URL: http://psychologicalscience.ir/article-1-2202-fa.html
سالاری فاطمه، شهامت ده سرخ فاطمه، رسولی نرگس. مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی گروهی و آموزش مهارت های اجتماعی-هیجانی بر شایستگی اجتماعی و پرخاشگری نوجوانان پسر دارای نافرمانی مقابله ای مجله علوم روانشناختی 1402; 22 (129) :266-247 10.52547/JPS.22.129.247
استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه خیام، مشهد، ایران. ، f.shahamat@khayyam.ac.ir
چکیده: (386 مشاهده)
زمینه: اختلال نافرمانی مقابله ای، شایع ترین اختلال دوران کودکی و نوجوانی است. وجود اختلال نافرمانی مقابله ای در دوران کودکی و نوجوانی، خطر طیف وسیعی از آسیبشناسی روانی آینده را در بزرگسالی ایجاد می کند.
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی گروهی و آموزش مهارت های اجتماعی-هیجانی بر شایستگی اجتماعی و پرخاشگری نوجوانان پسر دارای نافرمانی مقابله ای بود.
روش: طرح پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش شبه آزمایشی از سری طرح های پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر با اختلال نافرمانی مقابله ای بودند که در سال تحصیلی 1402-1401 در دوره اول متوسطه شهر بابلسر مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش 45 نفر از دانش آموزان با اختلال نافرمانی مقابله ای بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه های شایستگی اجتماعی (کوهن و رسمن، 1972) و پرخاشگری (نواکو، 1986) استفاده شد. گروه آزمایشی طرحواره درمانی گروهی را منطبق با برنامه آموزشی (یانگ و همکاران، 2003) در طول 20 جلسه 60 دقیقه ای دریافت کردند. همچنین گروه آموزش مهارت های اجتماعی و هیجانی را منطبق با برنامه آموزشی (صدری دمیرچی، 1389) در 12 جلسه 90 دقیقهای دریافت کردند. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از نرم افزار SPSS.26 و روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد.
یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون شایستگی اجتماعی و پرخاشگری بین گروه های آزمایشی و گواه تفاوت معنی دار وجود دارد (05/0 >P). نتایج آزمونهای تعقیبی بنفرونی نشان داد که بین طرحواره درمانی گروهی و آموزش مهارت های اجتماعی-هیجانی از نظر اثربخشی بر شایستگی اجتماعی و پرخاشگری نوجوانان پسر دارای نافرمانی مقابله ای تفاوت معنیداری وجود ندارد.
نتیجه گیری: از طرحواره درمانی گروهی و آموزش مهارت های اجتماعی-هیجانی می توان برای ارتقای شایستگی اجتماعی و کاهش پرخاشگری نوجوانان پسر مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای بهره جست.
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی گروهی و آموزش مهارت های اجتماعی-هیجانی بر شایستگی اجتماعی و پرخاشگری نوجوانان پسر دارای نافرمانی مقابله ای بود.
روش: طرح پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش شبه آزمایشی از سری طرح های پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر با اختلال نافرمانی مقابله ای بودند که در سال تحصیلی 1402-1401 در دوره اول متوسطه شهر بابلسر مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش 45 نفر از دانش آموزان با اختلال نافرمانی مقابله ای بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه های شایستگی اجتماعی (کوهن و رسمن، 1972) و پرخاشگری (نواکو، 1986) استفاده شد. گروه آزمایشی طرحواره درمانی گروهی را منطبق با برنامه آموزشی (یانگ و همکاران، 2003) در طول 20 جلسه 60 دقیقه ای دریافت کردند. همچنین گروه آموزش مهارت های اجتماعی و هیجانی را منطبق با برنامه آموزشی (صدری دمیرچی، 1389) در 12 جلسه 90 دقیقهای دریافت کردند. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از نرم افزار SPSS.26 و روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد.
یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون شایستگی اجتماعی و پرخاشگری بین گروه های آزمایشی و گواه تفاوت معنی دار وجود دارد (05/0 >P). نتایج آزمونهای تعقیبی بنفرونی نشان داد که بین طرحواره درمانی گروهی و آموزش مهارت های اجتماعی-هیجانی از نظر اثربخشی بر شایستگی اجتماعی و پرخاشگری نوجوانان پسر دارای نافرمانی مقابله ای تفاوت معنیداری وجود ندارد.
نتیجه گیری: از طرحواره درمانی گروهی و آموزش مهارت های اجتماعی-هیجانی می توان برای ارتقای شایستگی اجتماعی و کاهش پرخاشگری نوجوانان پسر مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای بهره جست.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط مجوز کرییتیو کامنز (CC BY-NC-ND) قابل بازنشر است. |
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)